Na zes jaar studeren - dan bedoel ik niet zuipen tot je moet kruipen en tot 's ochtends vroeg de binnenstad onveilig maken - vond ik het tijd voor wat rust. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om te gaan solliciteren. Te veel gedoe en ik woonde nog bij m'n ouders, dus voor het geld hoefde het ook niet. Nouja, voor uitgaan begon ik wel langzaam aan in m'n spaargeld te hakken, en dat begon toch langzaam aan wel op te raken. Dus ik maakte wel braaf een LinkedIn-profiel aan, zodat ze me in ieder geval konden vinden als ze me wilden hebben.
Nu heb ik mazzel dat ik Computer Science gestudeerd heb, en dat zelfs op het dieptepunt van de crisis er nog een tekort aan hoogopgeleide ICT'ers was. Gelukkig geen psychologie gekozen :D Vier maanden na m'n studie kreeg ik de eerste recruitert op m'n dak: knappe, praatgrage vrouw. Later leerde ik dat de recruiterbusiness daar vol mee zit. Ook voor ICT. Of juist voor ICT?
Maargoed, binnen een week zat ik opeens op een kantoor in Utrecht te praten met twee wildvreemde, maar hele aardige mannen. Natuurlijk over m'n studie, maar ook waarom ik consultancy wilde doen - ik had geen flauw idee wat het was, maar gewoon meelullen - en waarom ik RollerCoaster Tycoon op m'n CV had toegevoegd. Dat laatste bleek een goede zet, want die zijn ze daarna nooit meer vergeten. Of in ieder geval de eerste drie jaar niet :P
