Ik ben nog jong, ben pas net met m'n carrière begonnen en heb een mooi papiertje dat zegt dat ik iets van computers weet. Dus sinds ik LinkedIn heb, weten recruiters niet hoe snel ze mij een berichtje moeten sturen om te smeken of ik alsjeblieft ze mijn nummer wilde geven of dat ik met ze af wilde spreken voor een bakje koffie. Misschien dat ik maar 's op m'n profiel moet zetten dat ik helemaal geen koffie drink. Wat is er tegenwoordig mis met bier?
Tijdens m'n sabbatical was het relatief rustig, maar zodra ik weer iets van me liet horen kwamen ze in hordes aangesneld. Dan weer voor een baan als frontender bij een hip bedrijf in Amsterdam, daarna backenddevver voor een medisch bedrijf in een plaats waar ik nooit van gehoord had, en als klapper werd ik gevraagd te verhuizen naar Schotland om als backender aan banksoftware te werken voor het lullige bedrag van een ton per jaar. Ja, kom nou, daar doen we het niet voor hè :P
Wat me ook altijd al verbaasd heeft, is het uiterlijk van recruiters. Volgens mij wordt er heel sterk voorgeselecteerd voor HRM-plekken op of iemand wel aantrekkelijk genoeg eruit ziet. Zelden krijg ik een berichtje van een vrouwelijke recruiter waar ik niet meteen bij denk: 'Oeh, die ziet er leuk uit.' -ja, zo plat ben ik soms, doe niet moeilijk- En nu ik ook twee meiden ken (nouja, kennen..., ik had ze graag beter gekend :)) die de studie HRM volgen, begin ik sterk het vermoeden te krijgen dat de selectie al vóór de studie begint :P
Maar elke recruiter krijgt wel een berichtje terug als ze de moeite erin hebben gestoken er mij een te copy-pasten en de juiste naam erboven te zetten. Want wie weet heb ik ze ooit nog nodig...
2017-06-02
2017-04-07
Een zittend eendje
Afgelopen zomer dacht ik haar weer te zien staan; die leuke blonde vrouw in haar donkerblauwe jurk. Ik moest op d'r afstappen, maar wat moest ik zeggen? "Hee, ken je me nog? Jij lachte twee jaar geleden zo leuk naar me toen je Utrecht Centraal in liep op maandagmorgen. Ik had een rood-wit-geblokt overhemd aan en jij die jurk die je nu draagt."
Eén leuke lach naar mij toe en ze had me gegrepen. Een dikke week zat ik alleen maar met haar in m'n hoofd. Elke keer als ik op dezelfde plek liep op het station hoopte ik haar weer te zien. Ik trok zelfs expres op maandag hetzelfde overhemd aan, voor als ik haar weer zou tegenkomen en ze me daaraan kon herkennen.
Twee jaar lang zag ik haar niet en nu opeens stond ze daar weer, misschien tien meter van de plek waar ik haar voor het eerst had gezien. Maar ik durfde niet op haar af te stappen. Het stemmetje in m'n hoofd ging tekeer: "Slappe lulhannes," ja, het stemmetje is nog een beetje ouderwets, "stap op d'r af dan! Wees een vent, laat zien dat je ballen hebt! Dit is je kans!" Het stemmetje heeft gelijk, maar tegelijkertijd begin ik met beren op de weg zien: "Ze herkent me vast niet." "Het is vast iemand anders." "Het wordt vast een stroef gesprek, want een prater ben ik niet." "Zij is veel te leuk voor mij." "Waarom stappen vrouwen zo weinig op mannen af?"
---
Toen ik het bovenstaande stukje schreef, ongeveer een jaar geleden, wilde ik ermee vertellen hoe makkelijk vrouwen met mijn gevoelens kunnen spelen. Een vrouw houdt dat wel meteen m'n aandacht vast voor één tot twee jaar, maar die aandacht grijpen hoeft niet meer dan een paar keer leuk lachen of in m'n buik prikken te zijn. Ik wist het, en toch liep ik er weer met open ogen in afgelopen jaar.
Eén leuke lach naar mij toe en ze had me gegrepen. Een dikke week zat ik alleen maar met haar in m'n hoofd. Elke keer als ik op dezelfde plek liep op het station hoopte ik haar weer te zien. Ik trok zelfs expres op maandag hetzelfde overhemd aan, voor als ik haar weer zou tegenkomen en ze me daaraan kon herkennen.
Twee jaar lang zag ik haar niet en nu opeens stond ze daar weer, misschien tien meter van de plek waar ik haar voor het eerst had gezien. Maar ik durfde niet op haar af te stappen. Het stemmetje in m'n hoofd ging tekeer: "Slappe lulhannes," ja, het stemmetje is nog een beetje ouderwets, "stap op d'r af dan! Wees een vent, laat zien dat je ballen hebt! Dit is je kans!" Het stemmetje heeft gelijk, maar tegelijkertijd begin ik met beren op de weg zien: "Ze herkent me vast niet." "Het is vast iemand anders." "Het wordt vast een stroef gesprek, want een prater ben ik niet." "Zij is veel te leuk voor mij." "Waarom stappen vrouwen zo weinig op mannen af?"
---
Toen ik het bovenstaande stukje schreef, ongeveer een jaar geleden, wilde ik ermee vertellen hoe makkelijk vrouwen met mijn gevoelens kunnen spelen. Een vrouw houdt dat wel meteen m'n aandacht vast voor één tot twee jaar, maar die aandacht grijpen hoeft niet meer dan een paar keer leuk lachen of in m'n buik prikken te zijn. Ik wist het, en toch liep ik er weer met open ogen in afgelopen jaar.
2017-04-02
Vijf jaar geleden was ik een lul
Laatst was ik bij een oud-collega om The Genius te kijken en zijn bier op te drinken. Op een gegeven moment raakten we aan de praat over hoe je verandert in de loop der tijd en dat je echt wel volwassener wordt en beter met situaties om leert gaan. Ok, ik heb bij mijn vorige baan als consultant geleerd socialer te zijn (als ik mijn broertje moet geloven) en heb ik geleerd dat er toch echt een grens zit aan wat ik mentaal aankan, waardoor ik nu vaker voor mezelf kies en eerder wat rust pak. Maar geldt dit voor alles? Zou ik anders zijn omgegaan met een prachtige flirtende vrouw bijvoorbeeld?
Afgelopen twee jaar zag ik regelmatig dezelfde barvrouw. Out-of-my-league-knap en barvrouw dus per definitie al off-limits :P (misschien moet ik maar marketing gaan doen als ik nog meer buzzwords ga gebruiken) Elke keer lachten we lief als we elkaar zagen, maar we praatten nooit, tenzij je hoi zeggen, bier bestellen en op m'n kop krijgen voor het rond laten slingeren van m'n jas 'praten' noemt. Totdat ik met een vriend aan de bar zat en zij aan de andere kant glazen schoon stond te maken en opeens in het gesprek sprong toen ik net met die vriend erop geproost had nooit meer aan een vriendin te beginnen.
In de weken die volgden hadden we gesprekken die niet soepel liepen, maar tegelijkertijd begon ze te flirten, wat mij ontzettend verwarde. Bang maakte het me zelfs. Wilde ze meer fooi? Wilde ze met m'n gevoelens spelen? Of erger: wat als ze het echt meende? Help! Weg was de rust in m'n hoofd die ik eindelijk had gevonden na acht maanden sabbatical.
In de maanden die volgden chatten we veel, zochten we elkaar op in de kroeg, en tussendoor vlogen mijn gedachten en gevoelens alle kanten op. Ook toen het flirten allang weer over was en terwijl ze nooit echte interesse in mij getoond had. Verliefdheid is iets naars. Soms kom je gewoon rode vlaggetjes te kort en vind je het wel prima als iemand je aan een lijntje houdt.
Zou ik vijf jaar geleden net zo gereageerd hebben? Ik was toen net een jaartje single, had nog een libido, en was op zoek naar een vriendin. Ik denk dat ik net zo radeloos was geweest maar tegelijkertijd ook veel meer had gepusht om af te spreken en ook op m'n borst had geklopt van: 'kijk eens wie er met me flirt'. Al denk ik niet dat het lang geduurd zou hebben, omdat ik niet echt wou weten wie zij was en ik al sneller zou hebben afgehaakt op het uitblijven van antwoorden.
Afgelopen twee jaar zag ik regelmatig dezelfde barvrouw. Out-of-my-league-knap en barvrouw dus per definitie al off-limits :P (misschien moet ik maar marketing gaan doen als ik nog meer buzzwords ga gebruiken) Elke keer lachten we lief als we elkaar zagen, maar we praatten nooit, tenzij je hoi zeggen, bier bestellen en op m'n kop krijgen voor het rond laten slingeren van m'n jas 'praten' noemt. Totdat ik met een vriend aan de bar zat en zij aan de andere kant glazen schoon stond te maken en opeens in het gesprek sprong toen ik net met die vriend erop geproost had nooit meer aan een vriendin te beginnen.
In de weken die volgden hadden we gesprekken die niet soepel liepen, maar tegelijkertijd begon ze te flirten, wat mij ontzettend verwarde. Bang maakte het me zelfs. Wilde ze meer fooi? Wilde ze met m'n gevoelens spelen? Of erger: wat als ze het echt meende? Help! Weg was de rust in m'n hoofd die ik eindelijk had gevonden na acht maanden sabbatical.
In de maanden die volgden chatten we veel, zochten we elkaar op in de kroeg, en tussendoor vlogen mijn gedachten en gevoelens alle kanten op. Ook toen het flirten allang weer over was en terwijl ze nooit echte interesse in mij getoond had. Verliefdheid is iets naars. Soms kom je gewoon rode vlaggetjes te kort en vind je het wel prima als iemand je aan een lijntje houdt.
Zou ik vijf jaar geleden net zo gereageerd hebben? Ik was toen net een jaartje single, had nog een libido, en was op zoek naar een vriendin. Ik denk dat ik net zo radeloos was geweest maar tegelijkertijd ook veel meer had gepusht om af te spreken en ook op m'n borst had geklopt van: 'kijk eens wie er met me flirt'. Al denk ik niet dat het lang geduurd zou hebben, omdat ik niet echt wou weten wie zij was en ik al sneller zou hebben afgehaakt op het uitblijven van antwoorden.
2017-03-10
Hier word ik blij van (7/7)
Toen ik in 2015 merkte dat de sombere gedachten weer de overhand
begonnen te krijgen, heb ik een maand lang opgeschreven waar ik wél blij
van werd. Ik hield er zeven eerlijke en leuke pagina's over. Dit was de laatste:
- Geur van (gezaagd) hout
- BabyMetal
- Bonte was
- Uitslapen
- Eigen tijden bepalen
- Geen druk voelen
- Mogen falen (geen seniorverwachtingen)
- Mensen die 'houdoe' zeggen
- Als de server eindelijk werkt bij de klant
- Dat ze bij die klant ook blij waren en niet moeilijk deden over de tijd die het gekost had
- Hulp en enthousiasme van m'n moeder bij het bankenproject
- Dat het nietwerk van de eerste bank af is
- Netflix
- Stripjes van Vera van Groos
- Iemand die expres de stiltecoupé uit loopt om te bellen
- Dat ik bijna m'n dino aan de muur kan hangen
- Hoe snel en goed ik de lades (voor onder m'n banken) heb gemaakt
- Tostiijzer (met verwisselbare platen)
2017-03-03
Hier word ik blij van (6/7)
Toen ik in 2015 merkte dat de sombere gedachten weer de overhand
begonnen te krijgen, heb ik een maand lang opgeschreven waar ik wél blij
van werd. Ik hield er zeven eerlijke en leuke pagina's over. Dit was de op een na laatste:
- Manager D. die onrustig wordt omdat hij me niet telefonisch kan bereiken
- 's Avonds de net iets te krappe broek uitdoen
- Een mooie vrouw
- Collega D. die op basis van een nummer ziet dat ik het heb bedacht
- De geur van pannenkoeken
- De hulp van vrienden
- Een vriendin die met me meeleeft
- Berg schuim kopen
- De zon die na de regen m'n huis in schijnt
- Kopspijkers bij De Kwis
- De lades voor onder m'n banken lijmen: strak resultaat
- Het tetrismuziekje in m'n hoofd bij elke puzzel
- Family Guy
- Xkcd
Abonneren op:
Posts (Atom)